Walking the Annapurna Circuit!

Bedankt voor alle berichtjes op onze avonturen in China en Tibet, erg leuk om te lezen!

De afgelopen weken zijn we van Kathmandu naar Thailand gereisd en zijn we weer de nodige ervaringen rijker. Het begon allemaal toen we in Kathmandu aankwamen na een lange busrit. Helaas was het druk met de toeristen en moesten we het doen met een 'loesje' hotel waar de kakkerlakken tegen de muren liepen. Gelukkig vonden we de dagen erna een beter hotel en konden we gaan genieten van het Tihar festival waarbij ze verschillende dieren en goden eren waaronder de hond en 'moeder natuur': de koe! Alle honden en koeien worden versierd met bloemen en krijgen een rode Tika op hun hoofd. Verder wordt de hele stad versierd met lichtjes en mooie tekeningen op de grond, prachtig om te zien. Alsof dit niet genoeg festival was, vierden ze ook nog eens nieuwjaar en jawel geloof het of niet.. voor even voelen we ons net als Marty McFly uit 'back to the future' want ze vierden het jaar 2070!! Achteraf blijkt het geen toeval dat wij hier zijn tijdens al deze festivals want in Nepal hebben ze maar ongeveer 10 dagen van het jaar dat ze GEEN feest vieren haha. Naast feest vieren hebben we ook nog de Monkey Temple bezocht en verder was het voorbereiden voor onze Annapurna circuit trekking!

Op 6 november was het dan zover, onze wandeltocht door het Annapurna gebergte kan beginnen en we nemen een bus naar Besisahar. We zouden in een directe bus zitten, maar helaas wilde de buschauffeur een extra zakcentje bijverdienen en stopte hij in elk klein gehucht om lokale mensen mee te laten reizen. Vanwege het extra gewicht van de mensen op het dak en aan de zijkant van de bus was een kapotte band niet onvoorspelbaar! Na ook nog in de file terecht te komen vanwege een gekantelde bus, kwamen we na 10 uur eindelijk aan. Van hieruit moesten we nog naar het volgende dorpje Bhulbhule lopen waar we voor het donker niet meer op tijd aan zouden komen. Dus klimmen we bij de eerst volgende lokale bus op het dak tussen de andere lokale mensen aangezien de bus vol zat. Na een 30 minuten durende rit van hobbelen, pijn aan onze kont en het ontwijken van stroomkabels en takken, komen we aan in Bhulbhule en kan onze trekking over het Annapurna circuit beginnen.
In totaal hebben we er 19 dagen over gedaan waarbij we grotendeels de NATT trails hebben gelopen zodat we de weg konden vermijden. Met alle zijtrekkingen erbij gerekend en alle keren dat we fout zijn gelopen, hebben we ongeveer 350 km gelopen en zijn we 4600 meter gestegen (exclusief alle ups en downs in de paden en zijtrekkingen zelf)! We begonnen in een warme omgeving waarbij we door rijstvelden en bossen liepen met beneden ons in een diepe kloof de Marsyangdi rivier. De uitzichten waren in het begin al prachtig met groene dennenbossen tegen de bergwanden aan, enorme hoeveelheden rijstvelden waar de lokale bevolking hard aan het werk is en helemaal in de verte witte bergtoppen. Tijdens deze wandelingen zagen we veel watervallen, kleine dorpjes met eeuwenoude stenen huizen en een grote hoeveelheid aan dieren waarbij je af en toe een buffel of yak midden op het pad moet ontwijken. Naast de mooie aspecten, moeten we ook toegeven dat de eerste paar dagen best pittig waren. Want eerlijk is eerlijk, we kunnen nou niet echt zeggen dat we goed getraind begonnen aan deze trekking. Maar na drie dagen neemt de spierpijn grotendeels af en met de nodige (foto)-pauzes komen we er wel! Na een aantal dagen wandelen verandert het landschap ineens van groene bossen en rijstvelden naar gigantische witte bergen, prachtige valleien en bevroren riviertjes.
Naast het officiële Annapurna circuit hebben we nog twee zijtrekkingen gedaan: het Ice Lake en Tilicho Lake. Voornamelijk omdat het een aanrader was vanwege de prachtige uitzichten maar ook mede om te kunnen acclimatiseren, we moesten namelijk nog het hoogste punt van de trekking over van 5416 meter (Thorung la Pass). Het Ice Lake hield een klim+daling in van 1100 meter in één dag, enorm vermoeiend vanwege de steile klim maar zeker de moeite waard. De uitzichten waren adembenemend en het is prachtig om een bevroren meer te zien op zo'n hoogte tussen de besneeuwde bergen. De zijtrek naar het Tilicho Lake hield een omweg in van 2,5 dagen waarbij je dezelfde weg heen moet als terug. Qua uitzichten nog meer de moeite waard dan het Ice Lake maar vanwege de vreselijke paden zeker geen aanrader om weer te doen! Tijdens de heenweg naar het Tilicho Basecamp begon de helse tocht al. Na het passeren van een gammele brug moesten we een steile berg opklimmen met een glibberige, beijzelde, dunne zigzag weg en naast ons de afgrond. Toen we dachten het ergste deel gehad te hebben, kwamen we aan bij een landslide area: een steile helling in het gebergte waar losse stenen van de berg omlaag vallen in de rivier. Hier moesten we zo'n 1,5 uur overheen lopen waarbij we in totaal 3 stenen van vuistgrootte naar ons hoofd geslingerd kregen. Dus je kunt je voorstellen dat we enigszins opgelucht waren toen we aankwamen bij het Basecamp. De dag erna beginnen we aan de tweede helse tocht naar het Tilicho Lake met een klim van 900 meter. De tocht was enorm vermoeiend met steile paden vol sneeuw/ijs en steile afgronden dus het was opletten dat we niet uitgleden. Maar de uitzichten waren onbeschrijfelijk mooi!! We hebben een sneeuwlawine gezien van een afstand, het meest blauwe en hoogste meer ter wereld, prachtige witte bergen met daartussen besneeuwde plateaus waar wij overheen liepen.. Tussen zulke bergen voel je je immens klein. Al met al was het een gevaarlijke maar ook prachtige ervaring en kunnen we blij zijn dat we een goede beschermengel op onze schouders hebben!
Na deze zijtrekkingen was het tijd voor de ultieme uitdaging, Thorung la Pass. Om 04.00 staan we op om in het donker te beginnen aan de klim van 1000 meter. Na heel wat adem pauzes komen we aan op het hoogste punt van 5416 meter en stiekem zijn we best trots op onszelf dat we dit doel behaald hebben. Vervolgens begint de daling van nog eens 1600 meter en na 11 uur wandelen komen we aan, aan de andere kant van het gebergte. Via NATT trails vervolgen we onze weg in een aantal dagen richting Poon hill. Als afsluiter beklimmen we Poon hill om hier de zonsopgang te bekijken boven de wolken, heel indrukwekkend!! De laatste uitdaging van de trekking was de weg terug van Naya pol naar Pokhara in de meest oude, veringloze Toyota die in Nederland al 30 jaar niet meer door de keuring zou zijn gekomen.

Eenmaal veilig aangekomen in Pokhara nemen we een aantal rustdagen om bij te komen. Daarna besluiten we nog een 4-daagse tour te boeken naar het Chitwan National Park! Dit waren 4 geweldige dagen waarin we een jungle wandeling, kanorit en een olifanten rit gedaan hebben met als toppunt nog een bad hebben genomen in de rivier op de olifant, geweldig! Tijdens de activiteiten blijkt dat ons positieve karma nog steeds aan onze zijde staat want we hebben drie wilde neushoorns gezien, een wilde olifant, herten, een python, wilde zwijnen, krokodillen, pauwen en nog veel meer mooie vogels. Het was een super ervaring! Helaas moesten we weer afscheid nemen van onze gids en zijn we terug gegaan naar Kathmandu. Hier hadden we nog één hele dag waarbij we het Boudhanath bezoeken, een van de grootste boeddhistische tempels (en misschien bekend van 'echte meisjes op zoek naar zichzelf' :p). Ook hebben we besloten om te gaan kijken bij het Pashupatinath, de belangrijkste Hindoetempel van Nepal waar dagelijks openlucht crematies plaatsvinden. Deze crematies vinden plaats op een 12-tal plateaus aan de heilige Bagmati rivier. Wij kunnen aan de overkant van de rivier, met een gepaste afstand, toekijken hoe de ceremonies rond de crematies uitgevoerd worden. Hindoeïsten willen dat de overledene zo snel mogelijk terugkeert in de staat waar een lichaam vandaan komt en dus klaar is voor het hiernamaals.. en de beste manier is cremeren. Het klinkt heel apart maar het is erg mooi om te zien hoe de Hindoeïsten alle rituelen uitvoeren rond de crematie en verbazingwekkend dat een van de zonen de stapel aansteekt en vervolgens één heel jaar zal rouwen en witte kleding zal dragen. Er zijn een aantal momenten dat het wel even slikken is: wanneer we een overledene gewassen zien worden en hem daarna bijna van de brancard zien vallen omdat de dragers uit evenwicht raken, de huilende nabestaanden die afscheid nemen van de overledene en het grote verschil tussen leven en dood dat je in een overzicht voor je ziet. Bij de rivier zien we namelijk iemand gecremeerd worden, twee meter verderop zien we kinderen geofferde muntjes uit de rivier vissen, weer twee meter verderop zien we een hond 'iets' uit de rivier halen wat hij op eet en weer twee meter verderop zien we iemand zichzelf wassen in de rivier. Al met al een hele aparte ervaring.

Op 6 dec is het dan echt tijd om Nepal weer te verlaten en onze reis te vervolgen naar Thailand. Nepal was een bijzonder land waar we een prachtige tijd hebben gehad en de meest spectaculaire en uiteenlopende dingen hebben meegemaakt! Mede dankzij de gezellige mensen die we hier ontmoet hebben Dionne, Jeff, Cameron, Dennis, Chris en de velen anderen was het een tijd om nooit te vergeten!! Nu bevinden we ons alweer in Bangkok waar we heerlijk genieten van een luxe hotel met zwembad. Verder hebben we gisteren mogen meemaken hoe ze hier in Thailand protesteren tegen de regering. Het is verre van wat er allemaal in de media gezegd wordt, ze zijn erg vreedzaam en willen allemaal met ons op de foto.. super grappig!

Tot de volgende keer!! De foto's staan trouwens weer in dezelfde link als de foto's van Tibet :), mochten jullie nieuwschierig zijn geworden (even naar beneden scrollen want de Tibet foto's staan bovenaan!).

https://plus.google.com/photos/117752882402924457501/albums/5942349884762954673?authkey=COTii53Enp7LXw