Time is money vs. Time is monkey!!

Selamat siang..

Hier komt ie dan, het laatste en tevens langste verhaal van onze 1-jaar-durende reis door Azië en Oceanië.. 2 maanden rondtrekken door Indonesië! Voordat we aan het avontuur in Indonesië konden beginnen, hebben we ons voorgenomen eerst 1 week rust te nemen op Bali. Mede omdat we het zwembad zo heerlijk vonden maar ook omdat we 8 dagen moesten wachten tot ons visum eindelijk was verlengt (van 1 naar 2 maanden), hebben we er uiteindelijk nog maar 1 week aan vast geplakt. In deze 2 weken hebben we niet veel meer gedaan dan met onze luie reet op een strandstoel aan het zwembad gelegen, heerlijk gegeten, bintang gedronken, in de zee gezwommen en prachtige zonsondergangen gezien.. Kortom genoten van ons luizenleven! Aangezien we toch ook iets van het eiland wilden zien, hebben we 2 dagen een scooter gehuurd om Bali te verkennen. Door het drukke verkeer manoeuvreert Peter ons als een echte Indonesiër de stad uit richting het platteland totdat we na een tijdje alleen nog maar omringt zijn door rijstvelden en bergen/vulkanen. Na een poging tot wandelen waarbij Peter al snel vast komt te zitten in de modder van de rijstvelden, besluiten we maar met de scooter verder te gaan. De paadjes tussen de rijstvelden worden met de minuut kleiner terwijl we langs riviertjes rijden, tussen de dichte begroeiing en langs kleine huisjes met veel hard werkende lokale mensen. Na een tijdje komen we tot de conclusie dat we verdwaald zijn maar gelukkig is iedereen bereid ons te helpen en vinden we uiteindelijk de verharde weg terug. We maken nog een wandeling naar een indrukwekkende waterval midden in de natuur met allemaal groene struiken aan de rotswanden!! De tweede dag rijden we met de scooter eerst naar Ayung River Gorge waar we neerkijken op een dal met bergranges op de achtergrond. Daarna bezoeken we Gunung Kawi, een tempelcomplex omringt door de jungle met allerlei gekleurde bloemen waardoor het lijkt alsof de tempel één is geworden met de natuur! In de tussentijd rijden we door de bergen waarbij we het ene moment een klein bergdorpje passeren en het volgende moment door de jungle rijden om uiteindelijk te arriveren bij een overweldigend uitzicht over de Batur vulkaan. Als laatste bezoeken we Pura Besakih, een tempelcomplex gelegen aan de voet van een vulkaan. Samen met een gids bezoeken we 5 van de 65 tempels die hier liggen; ze zijn in een unieke Balinese stijl gebouwd met dikke muren inclusief allerlei tierelantijntjes en daken die mooi zijn afgewerkt. Daarna rijden we via de hoofdweg terug naar ons hotel waarbij we halverwege een politie controle passeren; we zijn in de afgelopen 10 maanden nog geen één corrupte politie agent tegen gekomen maar daar kwam hier abrupt een eind aan. Dus nadat we de politie €5 hebben gegeven, krijgen we het rijbewijs terug en konden we verder rijden.. Lang leve de 'wetgeving en regels' van Indonesië!

Het leukste van deze tochten zijn meestal niet de eindbestemmingen maar de unieke dingen van het dagelijkse leven die je alleen te zien krijgt in Aziatische landen; Lachende ouderen en kinderen die naar ons zwaaien terwijl ze gereedschap mee zeulen zoals een bezem, zeis of zelfs een geweer. Scooters met een gemiddeld aantal personen van 4 waarbij de kleinste baby's voor op de scooter zitten of tussen de ouders in staan terwijl ze zoet worden gehouden met snoep, een melkfles of een knuffel. Vrouwen die struiken tot volbeladen manden op hun hoofd dragen waardoor het lijkt alsof ze een groene afro pruik op hebben. Rijst en maïskolven die op de grond liggen te drogen terwijl iedereen er overheen loopt en honden er op slapen. Een groot deel van de Balinezen zijn bovendien hindoeïstisch waardoor je veel offers langs de weg ziet liggen om de goden goedgezind te houden zoals bloemen, eten en wierrook.. Prachtig om te zien!

Na 2 heerlijk rustgevende weken Bali kwam de moeilijke beslissing wat we de rest van de tijd in Indonesië gingen doen.. en als je bedenkt dat Indonesië uit ongeveer 17.500 eilanden bestaat kun je nagaan dat dit besluit niet 1,2,3 gemaakt is. Maar uiteindelijk zijn we eruit gekomen.. de 2 volgende bestemmingen zijn Java en Sumatra. Met een luxe auto laten we ons 's nachts van Bali naar Malang (Java) rijden.. Eén nadeel; de as van de auto was stuk waardoor we 12 uur lang door elkaar zijn geshaked. Hierdoor zijn we echter wel heerlijk in slaap gewiegd en maar goed ook want van sommige verkeerssituaties kun je beter geen ooggetuige zijn! De meeste bestuurders hebben er namelijk geen problemen mee om van een 1-baansweg een 3-baansweg te maken (door de berm te gebruiken).. Bovendien houden ze net zo weinig rekening met stoplichten als met verkeersborden waardoor iedereen kriskras door elkaar heen rijdt. Toch weten ze het te presteren om alle andere weggebruikers te ontwijken, ook al scheelt het soms maar een paar mm. Blijkbaar worden ze hier geboren met een uitstekend inschattigsvermogen.. Of het ligt gewoon aan de ervaring die ze van jongs af aan opdoen, want de leeftijden van de weggebruikers variëren van 8-80 jaar (waarbij we wel eens 3 kinderen op een scooter hebben gezien die bij elkaar opgeteld nog geen 16 waren). Eenmaal in Malang moeten we nog even malaria-tabletten halen, dus op naar de apotheek. We lopen over een brug waar de huizen gedeeltelijk op elkaar zijn gebouwd en waar een vrouw in de rivier staat te poepen/plassen terwijl iets verderop een andere vrouw zich aan het wassen is, heerlijk toch! Bij de apotheek blijken ze geen malarone te verkopen dus halen we het antibioticum doxycycline.. Deze mag volgens de verpakking uitsluitend verkocht worden op dokters recept maar dat nemen ze hier niet zo nauw. Zonder verdere vragen en zonder uitleg over de dosering krijgen we er 120 onder onze neus geschoven die 10x goedkoper zijn dan in Nederland. Nu maar hopen dat de tabletten niet 10x minder effectief zijn!

De volgende dag worden we opgehaald door Shinta, een goede kennis van Chris, die ons naar haar dorp Nongkojajar brengt vanwaar we de Bromo vulkaan gaan verkennen. Ze heeft alles al voor ons geregeld dus de dag erna worden we door 2 vrienden van haar opgehaald met de motor! In Java is de meerderheid van de bevolking Moslim en aangezien het nu Ramadan is, horen we overal gebeden/liederen uit de speakers van de moskeeën komen.. en ik kan je vertellen dat het niet bepaald 'Idols'-sterren zijn die hier zingen! Gelukkig hielden ze om 23.00 op.. ware het niet dat ze om 02.45 weer vrolijk opnieuw beginnen, maar goed dat onze wekker zoiezo al om 03.30 ging. De eerste dag worden we meegenomen naar de Bromo vulkaan zelf. Via een woestijn-achtig savannah landschap rijden, of liever gezegd glijden, we over de losse zand naar de voet van de Bromo. Samen met hordes andere toeristen klimmen we omhoog en bereiken uiteindelijk de rand van de krater. Zojuist stonden we nog midden in de mist waarbij je een aantal meter voor je uit kon kijken en nu staan we ineens boven de mist waar we de toppen van alle vulkanen bovenuit zien steken.. het lijkt wel alsof we boven in de hemel op de wolken staan met een oneindige ondergrond! Wonder boven wonder vertrekt na een tijdje de ene na de andere toerist waardoor we helemaal alleen over de rand van de krater lopen met een prachtig uitzicht over de vallei/zandzee (aangezien de mist inmiddels is opgetrokken), diepe afgronden bedekt met felgroene begroeiing en natuurlijk de krater van de Bromo vulkaan die nog volop actief is en waar enorme witte rookpluimen uit komen. De rest van de dag crossen we door de vallei met duizenden bloemen en genieten we van overweldigende uitzichten.

De tweede dag bezoeken we in de ochtend de Wisata Madakaripura waterval. Samen met een gids lopen we naar het einde van de gorge waar we, gehuld in een regenjas, door de rivier banjeren en we omringt zijn door een groene oase van planten en mossen die tegen de rotsen aan groeien.. terwijl er in de tussentijd kleine watervallen over ons hoofd stromen, een waar paradijs! De eindbestemming is een cilinder vorm van rotsen waar een gigantische waterval omlaag stroomt, prachtig!! Ook vandaag spenderen we de rest van de dag aan rond crossen op zoek naar unieke uitzichten waarbij we genieten van groene bergen met diepe inkepingen en de zandzee met zo hier en daar een struikje en bloemen. Peter mag halverwege met zijn chauffeur ruilen om zelf motor te rijden wat, ondanks de losse zand, erg goed ging! In de avond slapen we bij een homestay in Wonokitri waar wij het gespreksonderwerp van de dag zijn aangezien er bijna geen toeristen komen haha. Om 02.30 gaat de wekker zodat we de zonsopgang kunnen kijken boven op de berg.. maar die moeten we dus eerst nog even beklimmen. Het was helaas iets steiler en iets donkerder dan we hadden verwacht, dus na 30 min was onze positiviteit al verdwenen en accepteren we het aanbod van 2 lokalen om ons met de scooter omhoog te scheuren.. Het was het echter allemaal meer dan waard want op de 'Love Hill' worden we beloond met een prachtige zonsopkomst! Nu we de omgeving van de Bromo gezien hebben, is het tijd om verder te gaan.

Samen met Shinta en haar familie staat ons de volgende dag een jungle avontuur te wachten in Nongkojajar. We lopen door het dorp waarbij we meedoen aan een duivenrace en we worden nageroepen met 'Bulle, Bulle' (vertaald; albino/blanke). Na 10 min bereiken we de jungle en via een doorgang met natte bladeren glijden we omlaag om een weg te vinden naar de waterval.. een mooie groene oase midden in de jungle! Na een korte picknick lopen we weer terug via een andere route, de rivier.. dus de schoenen worden uitgetrokken maar een natte broek was onvermijdbaar, haha. De terugweg is aanzienlijk steiler waardoor we tussen de bomen en door het hoge gras tegen een steile berg opklimmen! Nadat we nog een rivier en rijstvelden zijn overgestoken, arriveren we weer in het dorpje.. Het was een super gezellige dag!! De volgende dag gaan we Malang verkennen samen met Shinta, haar man Thawaf en hun 2 kinderen Jenar en Damar. Ook dit was weer een dag om niet te vergeten.. Vanwege 'Mundik' (het suikerfeest waarbij alle lokale mensen naar hun geboortedorp gaan om dit te vieren) hebben we een groot deel van de dag doorgebracht in de file omdat het zo'n gekkenhuis was op de straten.. Maar we hebben ons goed vermaakt in de auto aangezien Damar als een wervelstorm door de auto rent met zijn speelgoed geweer. Uiteindelijk hebben we een tweetal tempels bezocht en een warmwaterbron waar het zó druk was dat je meer hoofden zag dan water, maar gelukkig hebben Jenar en Damar zich hier goed uit kunnen leven. Voordat we terug gaan maken we nog een stop bij de wc; een hok zonder gat met in de hoek alleen een putje.. dus gewoon op de grond plassen. We hebben al heel wat gekke en vieze wc's gezien maar dit is wel het toppunt! Op de terugweg staan we nog stil met een kapotte band maar mede dankzij Peter, Thawaf en natuurlijk 'automonteur' Damar zijn we snel weer onderweg. In de avond is het helaas alweer tijd om afscheid te nemen. Het waren prachtige dagen waarbij er optimaal voor ons gezorgd is!!

Het is tijd om verder te reizen naar Jogjakarta, een rit van 6 uur die uiteindelijk uitliep tot 14 uur.. exclusief de tijd die we erover gedaan hebben om een hotel te zoeken aangezien alles vol zat vanwege Mundik. Ondanks dat het hotel zo'n 50 jaar geleden wel z'n beste tijd heeft gehad hoor je ons niet klagen want we hebben in ieder geval een plaats gevonden om te slapen en we krijgen er zelfs gratis kakkerlakken bij! Nadat we de dag erna toch maar verhuisd zijn naar een beter hotel hebben we in de ochtend een bezoekje gebracht aan de grootste Bird Market van Java.. want een vogel is voor een Indonesiër net zo belangrijk als een huis of een auto! Het was even zoeken maar nadat we het getjirp hebben gevolgd, belanden we van de verkeers drukte ineens in een ander soort chaos.. overal waar we kijken hangen vogelkooien met de meest prachtige exotische vogels erin, van uilen tot duiven tot vogels waar we de naam niet eens van kennen!! Het ziet er wel sneu uit omdat ze allemaal in een kleine kooi zitten.. ook puppy's, katten, konijnen en allerlei knaagdieren zijn de pineut. Met een becak (fiets tuc tuc) laten we ons terug naar het hotel brengen; een heerlijk ritje waarbij we door kleine steegjes rijden en we onze ogen uitkijken naar het typische Indonesische straatleven; verkeer dat langs ons heen raast, allerlei kraampjes met eten langs de weg, een graffiti-spuitende Indonesiër, enorme dode ratten en een hoop afval. Wij passen trouwens nèt (niet) met z'n 2en in een becak dus je kunt je wel voorstellen dat het een komisch gezicht is als je een heel Indonesisch gezin bestaande uit 5 leden op elkaars schoot opgepropt in een becak ziet zitten, exclusief de bagage die ze mee hebben. Verder bezoeken we in Jogjakarta nog de beroemde Boeddhistische Borobudur en Hindoeïstische Prambanan, 2 enorme tempels bestaande uit stenen waar prachtige afbeeldingen in gekerfd zijn. Beide tempels liggen niet ver van elkaar af en toch zien we in de tussentijd nog heel wat andere tempels voorbij komen waaronder moskeeën.. Het is echt bewonderenswaardig dat hier zoveel verschillende godsdiensten vredig langs elkaar leven.

Het eten in Indonesië is echt verrukkelijk.. (Waarschuwing: pas wel op waar je je eten haalt want het is ons al meerdere keren overkomen dat je meer tussen je eten zult vinden dan je lief is.. zoals haren of eierschaal!) Vooral de nasi goreng is erg aan te raden. Dus kunnen we er natuurlijk niet onderuit om een kookcursus te doen! Samen met onze instructrice Madé en 2 andere deelnemers gaan we naar de lokale markt om verschillende ingrediënten te halen. Op de markt worden we overdondert van alles wat we hier zien liggen; groenten, fruit, allerlei soorten vis, tientallen soorten kruiden, noten en pinda's, kip (inclusief kippen hoofden), koe (inclusief de ingewanden), toverdrankjes, kleding, snacks (van oliebollen tot gefermenteerde rijst in bamboebladeren).. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze verkopen het hier wel. Madé geeft overal een levendige uitleg bij en bovendien mogen we alles van haar proeven.. een echte openbaring voor onze smaakpupillen! Het aanzicht van de stukken vlees met tientallen vliegen is echter iets minder en dan heb ik het nog niet gehad over de vieze geuren die onze neus binnen dringen.. Je zou kunnen zeggen dat mijn eetlust al bijna weg was. Maar zodra we aan het koken zijn (Ayam Goreng Kalasan, Sambal Goreng Sayur, Nasi Goreng Istimewa, kerupuk, sambal en tempé/soja) verandert dit helemaal en genieten we volop van het enthousiasme van Madé en van de geheimen die ze hier gebruiken om het eten lekker te maken.. hopelijk zijn we het nog niet verleerd als we terug in Nederland zijn!!

Eigenlijk wilden we naar het eiland Karimunjawa maar vanwege 5 meter hoge golven is de boottocht afgelast. Dus huren we een scooter om nog een aantal dagen rond te touren. Zodra we de stad uit zijn, bevinden we ons al snel tussen de rijstvelden en de kleine dorpjes. De mensen kijken ons vaak verbaasd aan als ze ons voorbij zien rijden alsof ze net een spook hebben gezien haha, maar als ze ons op tijd in de gaten hebben beginnen ze super hard te lachen en te zwaaien (inclusief 3 militaire mannen op een scooter) of willen ze zelfs met ons op de foto.. Zo voelen beroemdheden zich dus!! Het is ook goed opletten op de weg want zo nu en dan steekt er een wandelende struik de straat over of moeten we een rijdende struik inhalen.. Oftewel mensen/scooters die zo volbeladen zijn met takken en bladeren dat de persoon zelf niet meer zichtbaar is! We bezoeken Kukup Beach en Baron Beach, 2 prachtige stranden gelegen tussen hoge rotswanden waar de golven meters hoog de lucht in vliegen. Daarna rijden we verder naar de Merapi vulkaan (een van de actiefste vulkanen ter wereld) maar helaas is hier weinig van te zien vanwege de dichte mist. Dit mocht de pret echter niet bederven want in de tussentijd hebben we ons prima vermaakt met een vrachtauto die in de rivier was gereden om hem te wassen (hoe ze deze erin hebben gekregen is ons een raadsel), een dansende man op het zebrapad om geld te verdienen en allemaal kleine kinderen achterop de scooter met de leukste rugzakken van de Ninja Turtles tot Hello Kitty! In de avond gaan we wat eten bij guesthouse 'Vogels' die we na lang zoeken pas hadden gevonden omdat iedereen het hier uitspreekt als 'Fokkels'.. om in de avond nog een winkeltje leeg te plunderen wat M&M's betreft.

Van Jogjakarta reizen we met de trein door het prachtige binnenland naar Jakarta omdat we vanuit hier naar Sumatra zullen vliegen.. Een trip met de taxi, vliegtuig, bus, boot, minivan en scooter later arriveren we op Iboih Beach, Pulau Weh (een eiland in het noorden van Sumatra). We vinden een klein houten hutje aan/boven de helderblauwe zee waar we 10 dagen zullen verblijven om, liggend in de hangmat, te genieten van de rust terwijl we vergezeld worden door apen, honden en krabben. Peter gaat hier een aantal keer duiken en verder brengen we de tijd door met relaxen en snorkelen.. Het koraal is helaas niet meer op alle plaatsen al te best vanwege de tsunami in 2004 maar de vissen daarentegen zijn prachtig! We zijn nemo tegen gekomen, schildpadden, zwart/blauwe zee-egels, zeesterren, butterfly fishes, garnalen, porcupine fish (de leukste van allemaal vanwege zijn enorme hoofd), dodelijke scorpionfish en zijn neefje de lion fish, een octopus die van beige/goud verandert naar bordeaux rood als je dichterbij komt, een inktvis, zeepaardjes, barracuda's van 2 meter, een gigantische kreeft en vissen die elkaar op eten.. Haha en dit allemaal terwijl we achtervolgt worden door een kleine vis die bescherming zoekt bij ons. Eigenlijk waren er gewoon teveel vissen in allerlei soorten, maten en kleuren om op te noemen.. maar één van de mooiere dingen zijn de gigantische scholen die om je heen zwemmen waardoor het lijkt alsof het vissen sneeuwt onder water. Ook hebben we een dag een scooter gehuurd om het eiland te verkennen. Terwijl we wachten tot de eigenaar de tank van de scooter heeft gevuld, komt er een ambulance voorbij rijden. De bijrijder heeft een dikke joint in zijn mond en vraagt ons tussen neus en lippen door 'you need medicine?'.. Eh nee, dankjewel! We rijden langs de kust vanwaar we prachtige uitzichten hebben over het eiland, de baaien en het helderste zeewater dat we ooit hebben gezien! Het eiland is zo ongerept dat we op sommige plaatsen zelfs door de jungle rijden waarbij we zo nu en dan moeten uitwijken voor een slapende koe op de weg of groepen geiten. We passeren natuurlijk ook de nodige kleine dorpjes waar de was buiten hangt te drogen op hekken, prikkeldraad, struiken of zelfs in de schotel van de tv (die meestal net zo groot zijn als de huizen zelf)! Maar vanwege de hoeveelheid stof die hier overal rondwaait is de kleding waarschijnlijk alweer vies voordat ze droog zijn.

Na deze 10 dagen zijn we helemaal bijgetankt en klaar voor de jungle trekking. Het reizen in Indonesië duurt vaak iets langer dan in andere landen, vandaar dat we er 22 uur over hebben gedaan om in Ketambe te komen waarbij we 2x over moesten stappen. Tijdens de eerste busrit zitten we achter de bus chauffeur en kunnen we 'genieten' van de verkeers chaos die zich voor ons afspeelt. In de tussentijd rookt de bus chauffeur de ene na de andere sigaret waardoor onze 'non-stop' nachtbus om de paar uur moet stoppen om nieuwe sigaretten te kopen.. Terwijl we dik zijn ingepakt vanwege de vrieskoude airco (waardoor we ons eerder op de Noordpool wanen dan in Indonesië), proberen we toch nog wat te slapen. Na de overstap belanden we in een ontiegelijk oude minivan met een chauffeur die erg goed is in multitasken.. Onder het rijden is hij namelijk aan het roken, geld aan het tellen en aan het bellen. We zitten wel recht boven de motor waardoor we de luxe hebben van een 'stoelverwarming'. Het laatste deel van de trip worden we in een tuc tuc gepropt met 20 andere mensen en arriveren we eindelijk in Ketambe, helemaal afgepeigerd en stinkend naar sigarettenrook en zweet.. Alsof we een hele nacht door hebben gehaald in de discotheek, alleen dan zonder kater! Afgezien van de lange reistijden is reizen hier echter wel heel gemakkelijk want alles wordt continue voor je geregeld. We genieten ook optimaal van de manier van leven hier.. Er zijn geen regels maar toch loopt alles op rolletjes! Let wel op als je iets te weten wilt komen, want alle vragen worden meestal met 'ja' beantwoord.. maar aangezien ze vaak geen idee hebben wat je bedoelt kan het antwoord ook heel goed 'nee' zijn. Entree borden en menukaarten tonen de ene spelfout na de andere maar niemand die zich er druk om maakt. Het is ons zelfs overkomen dat de bus chauffeur, die alle passagiers van de terminal naar het vliegtuig moest brengen, de weg op het vliegveld kwijt was.. nadat hij het een aantal keer heeft nagevraagd zijn we toch nog bij het goede vliegtuig aangekomen (gelukkig wist de piloot de weg naar onze eindbestemming iets beter)! Ook bij het bouwen van huizen is geen opleiding vereist; zo worden deuren breder gemaakt dan de deurposten waardoor de muur vaak in de weg zit tov de deurklink, doucheputjes worden vaak op het hoogst gelegen punt van een badkamer gebouwd enzovoorts.. Heerlijk toch zo'n maatschappij die geen perfectie eist.

Maar om even terug te komen op de jungle trekking.. In Ketambe regelen we 1 gids en 3 dragers (Abdul, Alek, Risal en Rudi) die ons de komende 6 dagen door de diepe jungle zullen loodsen van Gunung Leuser NP. Na een lange autorit begint onze tocht vanuit een klein dorpje waarbij we via een steil modderig 'paadje' omhoog glibberen en we tussen de struiken door moeten kruipen om uiteindelijk te arriveren in de ongerepte jungle. Je probeert je van tevoren helemaal in te stellen hoe het is om door de jungle te lopen maar wanneer je er echt bent realiseer je pas hoe wonderbaarlijk het is.. maar ook erg vermoeiend. Nergens is een echt pad te bekennen dus tussen de vele bomen die allemaal op elkaar lijken en het hoge gras creëert Abdul een weg voor ons met zijn kapmes. Ondanks dat we pas een paar uur onderweg zijn, zien we alleen nog maar groene bomen met mos om ons heen waar mist tussen hangt en soms zie je de zon erdoorheen schijnen. We horen bovendien alleen nog maar jungle geluiden; schreeuwende gibbons, krekels, vogels en ritselende bomen! We proberen zoveel mogelijk te genieten van de omgeving maar het is toch ook goed opletten waar je je voeten neerzet aangezien de hele jungle vol zit met boobytraps (een goed evenwichtsorgaan is zeker een aanrader als je de jungle in gaat!!). Boomwortels die verscholen onder de bladeren liggen waar je over kunt struikelen, omgevallen bomen waar je overheen valt, doorntakken die je vastgrijpt om te voorkomen dat je valt, holen in de grond waar je met je voet in vast komt te zitten en de dikke lagen compost waardoor je meeveert met de grond (en wanneer je pech hebt verdwijn je 20 cm met je voet in de modder haha).. Té veel naar de grond kijken is echter ook niet aan te raden want dan zie je de laag hangende takken nogal eens over het hoofd wat voor de nodige hoofdpijn kan zorgen! De kleine jungle-dieren zijn in het begin even wennen zoals bloedzuigers, bijen, kevers en allerlei vliegende insecten die we nog nooit eerder hadden gezien.. maar na een tijdje merk je ze niet eens meer (tenzij ze ineens steken). In de avond is het tijd om het kamp op te zetten naast een klein riviertje. Ons hutje bestaat uit een doorzichtig plastic zeil dat over takken heen wordt gebonden (het dak), een zeil op de grond met matjes van wel 2mm dik en slaapzakken maat xxxs, speciaal gemaakt voor Indonesiërs (zelfs voor mij waren ze te klein).. En ja, dat was het wel zo'n beetje! Helaas is de grond erg hard en koud waardoor de nachtrust ver te zoeken is maar als je na de slapeloze nacht in de ochtend 'wakker wordt' met gibbon geluiden, eekhoorns en fluitende vogels is alles meteen weer vergeten! Het jungle-eten is trouwens heerlijk; in de ochtend pannenkoeken, in de middag noodle soep en in de avond rijst met groenten. Drinkwater is echter een ander verhaal, hier gebruiken ze rivier water voor wat na het koken alsnog een gele kleur heeft en smaakt naar rook.. gelukkig hebben we het afgelopen jaar een goed afweersysteem ontwikkelt. De tweede dag is veel bergop en bergaf langs afgronden waarbij we soms hellingen van 45° trotseren, natuurlijk weer met de nodige slidingen. In de avond arriveren we bij een groot meer (tevens onze douche) dat prachtig tussen de groene bomen in de mist ligt! In de avond begint het te regenen en onweren.. het ultieme regenwoud gevoel. Op deze manier brengen we ook de rest van de dagen door in de jungle; overdag op en top genieten van de prachtige natuur terwijl we ons helemaal kapot zweten, in de avond het kamp opzetten op de meest mooie afgezonderde plaatsen die we ooit gezien hebben (langs rivieren en watervallen waar we ons heerlijk en ijskoud kunnen douchen), na het eten vermaken we ons allemaal met kaarten en nachtvissen om vervolgens op de koude harde grond in slaap te vallen onder de sterrenhemel en tussen de vuurvliegjes.. Het klinkt raar maar net als dat we aan de insecten zijn gewend, wennen we ook aan de harde grond waardoor we elke nacht beter slapen! Ons lichaam is het daar echter niet mee eens want elke dag staan we op met een redelijke portie aan spierpijn. Alles is ondertussen nat van de vochtigheid en het zweet dankzij de lange wandelingen.. jullie kunnen blij zijn dat je ons op de foto's niet kunt ruiken. Omdat we toch iets teveel vliegende insecten aan gingen trekken hebben we de vierde dag besloten om onze shirts te wassen ondanks dat ze niet meer droog zouden worden. Achja, aangezien onze broeken inmiddels donkerbruin zijn en onze schoenen doorweekt van de modder en het water kan het natte shirt er ook nog wel bij.. we lijken net zwijntjes. Ondanks dat het hele jungle gebeuren erg vermoeiend is, is het HELEMAAL de moeite waard als je ziet wat je ervoor terug krijgt.. Puur natuur! Bovendien hebben we echt de tofste groep van lokale jongens die constant dezelfde flauwe grappen maken. Jungle business: wanneer iemand naar de 'wc' moet.. Jungle style: in Europa geldt 'time is money' maar hier 'time is monkey'.. en ze zingen telkens liedjes wat ze 'jungle music' noemen, echt lachen!! De laatste 2 dagen lopen we alleen nog maar omlaag waarbij de temperaturen steeds aangenamer worden en we getrakteerd worden op allerlei exotische jungle dieren; 3 overvliegende hornbills, thomas-leaf monkeys (die we zien slingeren in de bomen terwijl we aan het genieten zijn in een hot spring), white-handed gibbons, ORANG OETAN!!!!, miljoenpoten/duizendpoten, slangen, vlinders en ga zo maar door. Het is een genot voor het oog om deze bijzondere dieren in hun eigen habitat te zien leven.. vol pit en energie alsof ze de wereld aankunnen! Ook hebben we een bloeiende rafflesia gezien, enorme aantallen paddenstoelen en heerlijk fruit dat hier overal in het wild groeit. Kortom het was onbeschrijfelijk.. Ondanks dat het ons veel bloed(zuigers), zweet en blaren heeft gekost was het het allemaal méér dan waard!!! Deze ervaring hadden we voor geen goud willen missen.. Maar of we het ooit nog een keer zullen doen, waarschijnlijk niet haha!

We hebben nog 6 dagen voordat ons visum verloopt en we Indonesië moeten verlaten. Dus besluiten we om naar Berastagi te reizen in een afgedankte minivan. Halverwege de tocht blijkt het rechter achterwiel los te zitten.. maar nadat de chauffeur deze even met de hand aanduwt, kunnen we weer verder! Wonder boven wonder komen we toch veilig aan en is het tijd om 2 dagen in bed te gaan liggen en onze spieren wat rust te geven. Daarna huren we voor 3 dagen een scooter om naar Lake Toba te rijden, het grootste kratermeer van zuidoost Azië. Ook dit is weer een prachtige trip met mooie uitzichten over het blauwe meer, groene bergen die de kraterrand vormen en enorme watervallen! Bovendien genieten we tijdens deze tocht voor de laatste keer van het prachtige straatleven in Indonesië.. Wat zullen we die vrolijke mensen gaan missen!!

Vanuit Berastagi gaan we met de taxi naar het vliegveld in Medan om vervolgens naar Bangkok te vliegen waar we nog 3 dagen in een hotel aan het zwembad doorbrengen. Tja, en dan zit de reis er op want inmiddels zijn we alweer 366 dagen van huis.. Oftewel, we hebben momenteel al 8784 uur/527040 minuten/31622400 seconden met elkaar doorgebracht!! We hebben de tijd van ons leven gehad en het was vooral geweldig dat we dit met elkaar hebben kunnen delen! Maar helaas zit het erop en zullen we over een paar uur weer op Nederlandse bodem staan.. Tijd dus om onze volgende reis uit te gaan stippelen haha. Het is een dubbel gevoel om weer naar huis te gaan na zo'n prachtig jaar maar we zien er erg naar uit om onze familie en vrienden weer te zien en natuurlijk kijken we uit naar de luxe van een warme douche, een wasbak en een doorspoel wc. Bovendien hebben we in het afgelopen jaar ergens gelezen "Don't be sad because it's over, Smile because you experienced it!!".. En dat is precies wat we gaan doen! Tot snel allemaal en bedankt dat jullie ons op de voet hebben gevolgd!!

Ps. Voor degene die na dit lange verhaal nog onze 280 geselecteerde foto's willen bekijken.. bij deze de link!

https://drive.google.com/folderview?id=0B8d_ruswjUo8SElIc0Z1U2lPYWM&usp=sharing

Liefs Peter en Mieke